این وبلاگ نه تنها تجربیات تلخ یک پناهجوی سیاسی ایرانی است بلکه در جستجوی نقطه روشنی در راه مبارزه با دیکتاتوری جمهوری اسلامیست. یک شب در زندان بعد از اعتصاب غذای دوازده روزه ام به خاطر خشونت پلیس و حمایت کشور سوئد از جمهوری اسلامی با وجود اینکه با صلیب سرخ ملاقات کردم و مطلع شدم هیچ حمایتی در کار نیست تصمیم به نوشتن اين وبلاگ گرفتم.
در گذشت عباس معروفی را به تمام دوست داران او تسلیت عرض می کنم. و از امروز ما جای خالی او را تا ابد احساس خواهیم کرد. و انتظار را باید در خود بکشیم.
دریافت پیوند
Facebook
Twitter
Pinterest
ایمیل
سایر برنامهها
رفیق چه گوارا
بیش از هر چیز، همیشه این توانایی را داشته باشید که هر گونه بی‌عدالتی که در هر کجای جهان نسبت به هر کسی روا داشته می‌شود را عمیقاً حس کنید. این زیباترین خصیصه یک انقلابی است.
نظرات
ارسال یک نظر